Terug

BOER ZOEKT VROUW 2015, AFLEVERING 6: HET KOOS ALBERTS-ADAGIUM, OKSELBOERENKOOL EN NON VERBALE HARDE PORNO.

Na het behalen van een academische graad in Agrarische Televisiewetenschappen weet ik inmiddels hoe een seizoen Boer Zoekt Vrouw in elkaar zit: in den beginne lijkt het allemaal heel spannend, heet en verliefderig te worden. Je gooit immers een paar hysterische vrouwen bij een man die hunkert naar liefde. Ach, ze hunkeren allemáál naar liefde. Hoe kan dat niet een glitterige lambada van hossende feromonen worden?
Nou. Omdat we het hier over Hollandse boeren gaat. Die steken nog liever de kop in de hooiberg dan dat ze dat geteugelde emotiepaard, dat ze in hun borstkas voelen galopperen, de sporen zullen geven.
Jullie merken dat ik hele pretentieuze metaforen nodig heb om het nog een beetje smeuïg op te schrijven.
Alleen Geert laat alles de vrije loop, maar blijkbaar zijn de mannen van de montage vorige week op het matje geroepen bij de productie van BZV, want al het gelebber en getong haalde deze zondag de aflevering niet. (Het schijnt dat ze bij de KRO illegale deleted scenes-dvd’s verkopen, maar als je maaginhoud je lief is zou ik daar niet op ingaan.)
Door die fletse montage kregen we gewoon een ouderwetse ‘mweh’ aflevering. Flets als doorgekookte bloemkool zonder papje. Zal ik de schaarse hoogtepunten toch maar even op een rijtje zetten? JOE OKE.
Okselboerenkool
Bij Geert is de seks dus totaal uit de uitzending geknipt. Ja, een kusje voor Ada tijdens de avondmaaltijd die verdacht veel op een ontbijt leek. En dat was het. Verder leken Geert en zij drie vrouwen rechtstreeks uit een fotoshoot voor de activiteitenkalender van Plus Magazine gekropen. Lekker samen op de tractor. Lekker samen boerenkool rissen of trekken of hoe je dat ook noemt. Ja, want volgens Mary weten jonge meisjes helemaal niet waar boerenkool vandaan komt. Ik dacht altijd dat boerenkool onder de oksels van oude vrouwen groeide, maar blijkbaar had ik het al die tijd fout.
Daarnaast gebeurde er niks, zelfs geen keuzemoment, waardoor het steeds plausibeler wordt dat ze allemaal blijven. En dat ze allemaal een column in Plus Magazine krijgen, vol met uitstapjes waarbij ze allemaal een klein leren rugzakje dragen, broodjes hagelslag voor elkaar smeren en giechelend op de familieschommel schommelen, om aan het einde van de dag intens tevreden in elkaars armen in slaap te vallen.
Afscheidsmonologen, hoorcollege 1.
Verder stond deze aflevering bol van de Afscheidsmonologen. Toen ik nog Agrarische Televisiewetenschappen studeerde heb ik er een keuzevak over gevolgd. Iedere vrouw die tijdens de logeerweek naar huis gestuurd wordt, zegt globaal hetzelfde tegen Yvon:
‘Ja, ik zag het wel aankomen. Ja, je voelt zoiets toch wel aan. Ik vind het wel jammer. Je komt hier toch met een ander idee naartoe. Maar zo is het goed hoor. Zo is het helemaal goed.’
Ondertussen zie je ze de nagels in de handpalmen drukken en reageren ze allemaal volgens het Koos Alberts Adagium: ‘in mijn hart moet ik huilen maar ik doe nonchalant’. En wanneer ze in het donker in de auto het erf afrijden draaien ze allemaal Michael Bolton’s ‘How am I supposed to live without you’ en janken ze hysterisch, helemaal tot aan hun eigen voordeur.
Wat ik snap. Want je bent kapót. Al dagen die televisieploeg om je heen, die zelfs terwijl je slaapt met een draaiende camera op je voeteneinde zit. Nou, het slaapt niet lekker in terwijl de geluidsman zijn harige microfoontampon in je gezicht drukt. Echt niet.
Weinig slaap dus, en ondertussen een zenuwslopende ratrace met twee andere vrouwen die je misschien niet eens hele grote kutwijven vindt, maar die je toch ergens diep vanbinnen gaat haten omdat ze willen wat jij wilt.
En dan ook nog weten dat bij het uitzenden van al dit ongemak IEDEREEN in Nederland een mening over je zal hebben en dat je dan uiteindelijk ook nog subject wordt in de column van die ene dikke blonde tv-columniste die altijd van die over het paard getilde metaforen gebruikt.
Alle afgewezen vrouwen reageren zo. Behalve die ene toen bij Boer Aad, die meteen een soort ‘JE MAAKT DE VERKEERDE KEUZE, JEANNET IS EEN SEKREET’ monoloog afstak. Vonden we allemaal heel gek. Terwijl het best iets verfrissends had.
Het ventiel van je emoties.
Bij Jan was het eigenlijk meteen duidelijk wie er deze week uit zou vliegen. Want hoe vaak hadden we Vivian nou eigenlijk gezien? Amper. Ze liep een paar keer per ongeluk het shot in, maar dat was het dan ook wel. Dat voorspelde weinig goeds. Maar Vivian heeft een tattoo van een Feniks en die is ook uit de as herrezen, dus ik gaf het nog een petieterig kansje.
Helaas niet. Rianne was supermega opgelucht. Maar Rianne is dan ook zo vol van Jan dat ze haar eigen huis in IJmuiden stiekem al op Funda heeft gezet. Marieke vertelde aan Yvon dat ze de gevoelens nog niet toeliet, maar ze vertelde eerder in de aflevering dat ze wel koppijn had van dit hele gedoe. Dan denk ik: gut meid, trek het ventiel van je emoties eens los. (‘Het ventiel van je emoties?’ Serieus? Ik zou voor Hallmark moeten gaan werken.) Wat ik maar wil zeggen: al dat opkroppen geeft je straks nog eens een hersenbloeding, en dan zit je dus wel mooi op Texel. De traumahelikopter draait al stationair.
Gelukkig kon Marieke in de tractor even leeglopen tegen Jan, een half schreeuwende monoloog die neerkwam op IK WIL GEWOON ZEKERHEID IK WIL GEWOON ZEKERHEID IK WIL GODNONDEDJU NOU EINDELIJK WEL EEN KEERTJE EEN BEETJE ZEKERHEID EN IEMAND OM VOOR LANGE TIJD MEE OP ZIJN GRUWELIJK LELIJKE BANKSTEL TE ZITTEN IS ME DAT VERDOMME NOU EENS GEGUND OF HOE ZIT HET?!?!
Nou, wellicht is het je deze keer eens gegund. Al heb ik bij mijn paardenwedkantoor mijn geld op Rianne gezet hoor. Daar ben ik heel eerlijk in.
Daar gaat de poep de ventilator raken
Bij Theo hadden de meiden een paar verbeterpuntjes voor de beste man. Hij stelde namelijk geen vragen. Theo zei zelf dat hij genoeg had aan ‘indrukken en observaties’, maar daar neemt natuurlijk geen enkele vrouw genoegen mee. Je doet mee aan de datingshow, je werkt niet bij de sterrenwacht, Theo Theetsma.
Theo kroop door het stof en beloofde beterschap. Helaas komt die beterschap te laat voor Sandra, die van het erf werd gekickt. Ik denk dat Sandra uiteindelijk de lachende vierde gaat worden, want in de teaser voor de volgende aflevering zagen we dat bij Theet de spreekwoordelijke vlam in de dito pan gaat slaan. Een huilende Ria en een Nancy die er ook het hare van vindt. Mijn theorie: Theo gaat alvast zijn liefde opbiechten aan Nancy. Ria voelt zich gepiepeld, Nancy is conflict vermijdend et voila: superongemakkelijke situatie. God, wat een suspense. Dat doet de montage toch weer knap.
Maar goed, zo ver zijn we nog niet. Eerst moeten we het nog even over Theo zijn goede voornemens hebben. Hij ging in de koeienstal eindelijk wat vragen stellen aan Nancy, en liep daarbij naast haar alsof hij De Cock met cee oo cee kaa was. ‘Waar was u op zaterdagmiddag tussen twee en vier? Herkent u dit mes? Ontbreekt er toevallig zo’n mes in uw messenblok?’ Het werkte maar matig. Mooier was het shot toen Ria en Nancy van lieverlee elkaar de hele tijd vragen gingen stellen en Theo erbij zat als de kleuter die voor één keer aan de grotemensentafel mocht zitten, maar die dan wel zijn mond moest houden want de grote mensen waren even zaken met elkaar aan het bespreken.
(Los van dit alles: hoe kan het dat de logees nu pas de koeien zagen? Heeft hij drie dagen de schuur op slot gehouden en niet naar die beesten omgekeken? Zaten ze allemaal wanhopig met de hoeven tegen de staldeur te bonken? Schoven ze briefjes onder de staldeur door met daarop ‘HELP ONS, ONZE UIERS STAAN OP KNAPPEN EN DE BIKS IS OP’? Dit zijn zaken waar ik onnatuurlijk lang over na kan denken.)
Een aalscholver en zijn jong
Tommieboy ging eens even één op één met zijn meisjes. Leonie wilde hem graag vertellen dat zij heus wel een open boek is, maar dat je haar dan wel even moet leren kennen. ‘Maar ken ik jou nog leren kennen dan’, sprak Tom met zijn typische Noord-Hollandse tongval. Laiken, blaiven, schainen. Dat werk.
Nou Tom, wij denken dat Leonie dan misschien een open boek kan worden, maar dan wel een open kasboek. Niet dat sprookjesboek waarin de knappe prins met een Zalando-muiltje voor het prinsesje komt te zitten.
‘Oh nee Nynke? Geef je het geen kans? Wat gaat er dan wel gebeuren?’
Leuk dat jullie het vragen, lezers.
Want laten we even allemaal teruggaan naar het gesprekje tussen Tom en Rimke, daar achter de wagen. Dat leek gewoon te gaan over ‘je op je gemak voelen’, maar hun beider non verbale communicatie schreeuwde ‘oh come on grijp mij nou eens’. Het was non verbale harde porno. Het was echt stomend heet terwijl er niks gebeurde. Ik dacht dat zij elk moment op hem kon duiken als een aalscholver die haar jong moet voeren.
Tom stuurde Lotte weg omdat ze van die dure woorden gebruikt (ik vind haar vooral goed in héél veel woorden gebruiken om uiteindelijk heel weinig te zeggen, maar enfin), en nu weten we natuurlijk helemaal dat de komende dagen een walk-over gaan worden voor Rimke. Nog één zo’n gesprek achter een boerenkar en er gaat daadwerkelijk geaalscholverd worden, wat ik je brom.
Dus hup Rimke, kom naar beneden en sla je slag.
Fakking Scandinavische Arthousefilm
Het leven bij Bertie op de boerderij gaat steeds meer lijken op zo’n saaie Scandinavische arthousefilm waarin mensen alleen maar naar elkaar zwijgen. Zo’n film waar je naartoe ging omdat je in een links-elitaire bui was, maar waar je na tien minuten al extreem veel spijt van hebt omdat je eigenlijk veel meer houdt van rechts-elitaire Schieten, Tieten en Helikopers-films.
En de marteling bij Bertie continues. Inmiddels moet bijna iedereen huilen, behalve Ciska want die heeft geen emoties en die zet gewoon haar koptelefoon op haar hoofd als de rest over emoties wil praten.
Katherine besloot dat het genoeg was. Die sleurde Bertie naar buiten om eindelijk eens een gesprek te hebben. GO KATHERINE, riepen wij in de whatsappgroep. Laat Bertie maar even zweten.
Los van dat gesprek was het bij Bertie dus echt die Scandinavische arthousefilm, en ik zou er nog graag meer dingen over willen zeggen, maar ik durf het niet terug te kijken omdat ik zo fakking depressief word van dat hele zooitje daar.
Eigenlijk hoop ik gewoon dat Katherine en Ciska er samen vandoor gaan. Lijkt me supergezellig. Sowieso vind ik dat zij het meer verdienen dan Bertie. Een 1 voor de moeite, sukkel.
Hopelijk volgende week eindelijk het spel op de wagen bij Bertie, want ook Esther schijnt in een één op één gesprek met Bertie alles in de strijd te gaan gooien. Ik zet de maiskorrels alvast in de magnetron. Bring it, bitchez.