BOER ZOEKT VROUW 2015, AFLEVERING 8: EEN LIED VAN ANDRÉ VAN DUIN EN EEN LIED VAN ENNIO MORRICONE EN EEN SPEECH VAN EEN ZEKERE MARTIN LUTHER KING.

Het spiet mie donders mensen, dat jullie dit nu pas lezen. Ik lag gisteren geveld door rugpijn in bed. Zielig he? Ja, vond ik ook. Ik kon amper ademhalen. Ik takel af. Ik ben dan ook bijna dertig. Het was allemaal heel erg. Tot ik me bedacht dat lezeres Annemieke deze blogs altijd leest tijdens haar chemokuur op maandag, en toen vond ik mezelf ineens een ontzettende slampamper en sukkel en een afhaker. Sorry Annemieke!
ENNIEWEES. Om maar weer eens Geert Mak in In Europa aan te halen: waar waren wij gebleven?
Op de boerderij, alwaar de shit aan was (bij Theo), de revolvers uit de holsters werden gehaald (bij Bertie) en de eieren werden gevuld (bij Geert). Puntsgewijs dan maar? Ach welja! WELJA!

De dag na het André van Duin-moment.
Bij Theo was zoals gezegd de shit aan. Onze Nens bleef als laatste over omdat Ria luid wenend het erf had verlaten. Nu wil je als vrouw natuurlijk als laatste overblijven, maar niet omdat de rest vrijwillig het erf afholt. Met dansles wilde je ook altijd gekozen worden, maar niet omdat de rest van de vrouwen al een danspartner had. Ik kan wel zeggen dat ik altijd heel graag de quickstep danste met die ene jongen uit Bozum met dat polyester shirt en die klotsende oksels, maar hij koos mij ook alleen maar omdat iedereen al bezet was, en vice versa.
Dus daar ben je dan niet trots op, als veertienjarig meisje met hormonen all over the place en met een stinkende jongen in je armen. En hij kon ook niet leiden.
Dat was dus waar Nancy mee zat. En dan kon Yvon nog zo mooi de boel afleiden met een over het aanrecht huppelende muis (goed geregeld, mannen van de productie!!) maar feit bleef dat Nens eigenlijk -net als de muis- met de staart tussen de benen wilde vertrekken.
Theo moest ondertussen huilen. Het was echt heel zielig. Want hij was al die tijd allang op Nancy!! Hij wilde Ria helemaal niet!! Hij was gewoon overmand door emoties omdat hij gewoon niet tegen huilende vrouwen kan!!! En wie wel!?!? Wie was er wel bestand geweest tegen het gejank van Ria?!?!? Het was toch een beetje zoals dit (klik). Het was een authentiek ‘als je goudvis is verdronken in zijn eigen kom’-moment. Maar desalniettemin wil Theo Nancy en niemand anders!!!! Al vanaf het eerste moment!!! (En bedankt, roepen Ria en Zij Met Het Armpje vanaf de bank.)
Nou, ga dat volgende week dan maar eens bewijzen, Theet. Gelukkig gaf hij al een kleine teaser, want hij zei dat hij de muis ging grijpen en daarna misschien Nancy ook nog wel. Wat niet helemaal de subtiele, vrouwvriendelijke aanpak was die deze situatie verdiende, maar goed, die werkwijze werkt bij Geert als een tierelier, dus wie weet.

Kom er maar in, Ennio Morricone!!!
Bij Bertie zijn de revolvers uit de holsters gehaald en staan beide vrouwen op de zanderige hoofdweg van Renesse tussen het voorbij waaiende tumbleweed naar elkaar te loeren om te kijken wie er het eerste naar de wapens grijpt. Vooralsnog lijkt dat Esther te zijn, die zichzelf ineens op Bertie werpt alsof ze de enige lesbienne van het dorp is. (Dit zou ook goed het geval kunnen zijn.) Kom er maar in, Ennio Morricone!!!
Nu kan Katherine daar schrander over doen, over al dat seksuele gehengel, maar ze heeft er natuurlijk mooi zelf voor gezorgd. Met haar spel.
Kende iemand de regel dat je bij het fonduen een kus moet geven wanneer je iets de pan laat vallen? Heb ik het persbericht van de Internationale Fondue Federatie over deze nieuwe maatregel compleet gemist? En wat gebeurt er als je dat niet doet? Trapt de Nederlandse Kaas- Vlees- en Chocoladefondue Bond dan de voordeur in om je te dwingen dat alsnog te doen? Mag je mensen die weigeren met hun gezicht in de fonduepan douwen?
Waarschijnlijk heeft Katherine dit allemaal uit die grote halfheteroseksuele duim van haar gezogen, maar het is wel weer duidelijk dat Katherine nog nooit gefondued heeft met een vieze ome Johan of buurman Frits, want dan verzin je dat soort goorlapperij niet.
Enfin. Esther liet iets vallen (geheel per ongeluk natuurlijk), zat naast Bertie (kon ze ook niks aan doen) en maakte van de gelegenheid gebruik om haar lippen eens flink vacuüm te zuigen op die van Bertie (en geef haar eens ongelijk). Daarna begon ze een I have a dream-speech over potjes en dekseltjes (waar ik de voor de hand liggende grappen natuurlijk niet over ga maken, want ik ben geen deelnemer aan Moppentoppers) en dat ze er voor meer dan tweehonderd procent voor zou gaan.
(Oh, daar heb ik altijd zo’n schijthekel aan, aan mensen die ergens voor meer dan honderd procent voor gaan. Honderd procent is de max, pannenkoek. Je wilt gewoon showen dat je super ijverig en toegewijd bent, maar in dat geval is honderd procent echt wel genoeg. De mensen op je werk die alles voor tweehonderd procent doen zijn ook altijd de mensen die je een beetje haat omdat ze altijd koffie halen voor de baas, op vrijdagmiddag tot ver na vrijmibotijd achter hun computer zitten en die met Sinterklaas een gedicht en cadeautje regelen voor de hele afdeling. Fucking uitslovers zijn het, waar je zelf zo halfbakken bij afsteekt.)
Katherine moest een beetje gniffelen om de speech, maar dat lijkt me niet de juiste tactiek, want Bertie lijkt een kleine voorkeur te hebben voor Esther, dus ja. Het wordt tijd dat Katherine voor de volgende aflevering ook een leuk kusspelletje bedenkt en dat ze dan zelf naast Bertie gaat zitten, want anders mag ze gewoon weer terug naar haar kerkrestauratiewerk in Nijmegen.
Maar voordat het zover was ging Gravin Bertie, baas van heel het Graafschap Zeeland, haar land inspecteren en de meeuwen verjagen met opblaasbare vogelverschrikkers die men normaliter in de voortuin zet van Ome Johan of Buurman Frits wanneer ze Abraham zien.
Daarna gingen ze takken snoeien, wat Bertie alleen deed zodat ze haar nieuwe cirkelzaag of kettingzaag kon showen (wat ik snap want ik ben een sucker voor gereedschap, maar daarover in een volgende aflevering wellicht meer). Ondertussen liepen Esther en Katherine nog altijd met de revolver in de holster, maar heel het westerndorp hield de adem in. Zelfs de saloondeurtjes durfden niet te klapperen.
Tom en zijn moeder: a lovestory.
Bij Tom begonnen we met de aankondiging dat vandaag het hele durp alsmede de familie op de koffie zou komen. Of, om met Tom te zeggen: ‘Heeeeej kommie effie een koppie doen, kennie ze effies ontmoeten.’
Familie is heel belangrijk voor Tom. Hij eet elke week bij zijn moeder, zij doet zijn was, hij rijdt haar naar linedancen, zij trimt zijn neusharen en hij schraapt het eelt van haar hielen. Zó close.
Gelukkig doet Rimke EXACT hetzelfde met haar vader, dus ik denk dat we daar de kat wel in het bakkie kunnen doen. En dat voelt Leonie ook. Die kan maar beter kijken of er tussen die vrienden van Tom nog een leuke knakker zit. (Nick? Of misschien Simon?) Want die jongens waren natuurlijk ook alleen maar op de koffie om te kijken of er nog iets leuks van de wagen zou vallen. Meteen met Rimke en Leonie zoenen, want zo zijn ze daar in West-Friesland.
Wat nog het mooiste was: dat Tom toegaf dat dit allemaal heel anders ging dan normaal. Dat hij nou écht iemand leerde kennen, voordat er iets gebeurde. Oftewel: normaal trek ik haar op de Kermis achter de feesttent en duw mijn tong in haar mond en mijn hand in haar broek en vraag ik pas daarná hoe ze heet.
Een Duivels Dilemma op Zondagavond.
Jan staat voor een duivels dilemma. Een soort Dilemma op Dinsdag. Want gaat hij voor een mensenmens of voor een schapenmens? Gaat hij voor de Vonk (Marieke) of de Klik (Rianne)? Gaat hij voor de emotionele zeikerd (Marieke) of voor de vrouw die alles wat ze wil zeggen gewoon in het zand schrijft (Rianne)?
Zoals iemand in mijn BZV-whatsappgroep al zei: dit was geen reclame voor de vrouw. Want allemachtig, waarom willen die vrouwen allemaal zoveel praten en al die emoties duidelijk hebben en waarom zeggen ze dat soort dingen altijd met zo’n domme zeikstem? IK WIL ME WEL OPENSTELLEN MAAR STRAKS WORD IK GEKWETST EN DAAROM HEB IK EEN MUUR EN DIE MUUR GA IK NIET OPENBREKEN TOT DAT HIJ EENS ZEGT WAT HIJ VOOR MIJ VOELT!!!!
Godskanonne. Maak je nou maar open, Marieke, want anders gaat Jan gewoon voor de klik, want we weten allemaal dat de klik uiteindelijk veel praktischer is dan de vonk. Marieke had ’m gewoon moeten tongen, op die uitkijktoren. Daar zijn die uitkijktorens tenslotte voor in het landschap gezet.
Oudejaarsavond 1994 with a vengeance!!
Bij Geert zijn alle registers opengetrokken: gevulde eieren, augurken in de cervelaat, ALLES. Godskanonne, alsof het weer Oudejaarsavond 1994 te Goënga, Friesland was! Maar toen moest ik altijd rond elven al kotsen van de spanning, het vooruitzicht straks vuurwerk vast te moeten houden en een teveel aan gevulde eieren. Dat overkwam deze vrouwen niet. Al had ik wel moeten kokken van al dat gelebber en gegrijp van Geert. Want oh boy, hij was weer helemaal los he? Grappen over worsten. Dat is zo vorige week bij Boer Jan. Maar als je dan ziet hoe gelukkig hij de boerenkool staat te snijden, dan denk je toch: ach. Gun die man eens iets. Die is blij met de liefde. Dat is fijn. Ik hoop dat mijn vriend, nadat ik ben overleden aan welke imaginaire ziekte ik ook bij elkaar google, ook nog zo gelukkig wordt met één of andere domme blonde slet.
Toen hij Hetty zo tussen kledingkast en bed had gemanoeuvreerd, vreesde ik wel het ergste. Dat we ineens testbeeld zouden krijgen en een ‘de volgende beelden zouden als schokkend ervaren kunnen worden lijken blijven schijnen.’ Het bleef gelukkig bij een beetje geduw en gelonk. Dank, want ik voelde de gevulde eieren alweer zwaar op de maag liggen.
Maar in de teaser voor volgende week zagen we bij Geert van alles flikkeren en flonkeren dus ik denk dat Hetty haar uren zijn geteld. Want hij is natuurlijk op Ada. Kan niet anders. Heb ik ook tegen mijn mannetje van het paardenwedkantoor gezegd. Ik heb al mijn spaargeld op Ada staan. Dus stel me niet teleur, Geert.
Volgende week eindelijk actie. Eliminatie. Strijd. ‘Winter is Coming’, zeggen ze dan bij Game of Thrones. Maar dat heb ik alleen van horen zeggen, want ik ben veel te druk met BZV om überhaupt nog iets anders te zien.